De zorgelijke blik van de directeur was voor iedereen in de bedrijfskantine zichtbaar. Ook de medewerkers die vanuit huis online meekeken, hadden direct door dat er een gewichtige reden moest zijn om al het personeel op zo’n korte termijn bijeen te roepen.

‘Goedemorgen allen. Het spijt mij jullie te moeten informeren dat Lars, onze gewaardeerde collega van marketing, vannacht is getroffen door een hartaanval. Voor een toelichting geef ik graag het woord aan onze bedrijfsarts’. En sereen stapte de directeur opzij om de bedrijfsarts het woord te geven.

‘Ja dames en heren, Lars is inderdaad getroffen door een hartaanval. De ambulance was snel ter plaatse en men heeft met adequaat handelen erger voorkomen. Lars ligt momenteel ter observatie in een ziekenhuis. Ik heb kort contact met hem gehad en hij heeft al aangegeven dat hij snel een bericht zal posten op het interne netwerk. Dat was het. Sterkte en een goede dag gewenst.’

De directeur en de arts verlieten de kantine, waar het inmiddels een geroezemoes van jewelste was.

Zal een dergelijke situatie zich anno 2021 voordoen in een Nederlands bedrijf? Nee, normaal gesproken niet: de AVG-wetgeving staat het niet toe om dergelijke privé-informatie zomaar te delen met zijn collega’s. Sterker nog: een werkgever c.q. leidinggevende mag aan een medewerker die zich ziek meldt niet eens vragen wat hij/zij mankeert. En als een medewerker toch allerlei medische informatie deelt, kan/mag de leidinggevende daar eigenlijk niks mee. En dus leren we leidinggevenden collectief dat ze geen medische vragen meer mogen stellen en ook geen medische informatie mogen opschrijven. ‘Focus op mogelijkheden’ is het credo.

Maar is het dan niet extra opmerkelijk om te constateren dat de medische dossiers van topsporters en andere publieke figuren op straat liggen? Miljoenen Nederlanders kunnen meepraten over het hart van Deens voetbalinternational Christian Eriksen (diens hartstilstand tijdens de eerste EK-wedstrijd van Denemarken leidde tot een forse toename van de interesse in reanimatiecursussen en AED’s). En na een paar minuutjes googelen weet je alles over de medische problemen van oud-voetballer Marco van Basten, burgemeester Jan van Zanen, radio-dj Ruud de Wild en onafhankelijk kamerlid Pieter Omtzigt. Waarom hoeft er in deze gevallen blijkbaar niet te worden gezwegen?

Kortom: er wordt met twee maten gemeten als het gaat om het delen van medische informatie. Voor topsporters, politici, bestuurders en artiesten gelden blijkbaar andere privacyregels dan voor de rest van werkend Nederland.

Wat vind jij: verdienen we allemaal dezelfde privacy of moet dit anders worden ingericht?